Elke zaterdagochtend ga ik naar de bieb in Stad om ‘de blaadjes te lezen’. Om daarna twee harinkies ‘van de staart’ te scoren bij de visboer op de markt.
En alles op de fiets.
Als oprechte import- Almeerder plaats ik mijn rijwiel altijd netjes in de fietsnietjes naast de Voetnoot.
Die overigens zaterdag altijd overvol zijn.
Maar mijn fiets kan ook op de brommerparkeerplekken. Ik heb per slot van rekening een motor op mijn fiets.
Maar terug naar het fietsen zelf.
Er stond een hek over het fietspad tussen het stadhuis en de nieuwe flat de HighNote. Volgens google een fietspad zonder naam.
Het hele fietspad was verdwenen.
En er was een bord geplaatst met een omleiding voor fietsers.
Linksaf.
Of rechtsaf, hing er vanaf van welke kant je kwam.
Geen idee waar die omleiding heen ging.
Ik had nog 150 meter te gaan naar de markt.
Over het voetpad.
Als echte Amsterdammer schroom ik niet om het voetpad als kortere, logische en volkomen natuurlijk fietsroute te nemen.
Net als vrijwel alle fietsers daar.
Het leek wel of Almere vol is van Amsterdammers.
Heerlijk.
Ik voelde me weer helemaal thuis.…
Tag: Almere
Amsterdammer
Zaag
In het Luierpark in Almere Buiten werden stuitende vernielingen aangericht. Hoe zou zoiets toch kunnen gebeuren? Lees mijn column maar eens.
_______________________________
“Effe kijken in de gereedschapskist van mijn vader of daar een zaag in zit.””
De jongens uit de Stripheldenbuurt stommelen de schuur in.
“Tadaaaa, een zaag.”
Tommy houdt het gereedschap triomfantelijk boven zijn hoofd.
“Wat ga je zagen, joh”, vraagt Kevin.
Tommy wikkelt de zaag in een lap.
“Kom mee”, grijnst hij.
Ze wandelen door de Stripheldenbuurt, langs de TBS-kliniek.
“Linksaf”, zegt Tommy, om zich heen kijkend. “Mooi, niemand.”
Ze lopen het Luierpark in. Het park waar herinneringsbomen staan. Onder meer voor doodgeboren kindjes.
“Kijk, die kerstboom man”, fluistert Tommy. Hij wijst op een boom vol met spulletjes. “Die gaat om.”
Tommy zet de zaag er in. “Vet man.”
“Het is een herinneringsboom voor een dooie”, ziet Kevin op het bordje naast de boom.
“Boeien”, grinnikt Tommy.
Met een krak valt de boom in het gras.
“Niemand te zien”, zegt Tommy. “Wegwezen.”
Al rennend trapt hij nog een hek in elkaar.
Zo zal het ongeveer gegaan zijn met de vernielingen in het Luierpark.
Nu de ouders uit de Stripheldenbuurt dit gelezen hebben, zullen ze ongetwijfeld met hun zoons in gesprek gaan.
En de gereedschapskist in de schuur controleren.
Daar ligt het bewijsmateriaal.…
Vakantieleed 2
We staan met de oude, ronkende, rokende camper op de stadscamping van de Duitse stad Trier.
De oude keizersstad ligt op loopafstand.
Ik verheug me op de Bratwurst mit Sauerkraut und drei Bier vom Fass.
’s Middags na de aankomst op de camping drinken we al vast in met het bier van de Aldi. We nemen voor dit doel altijd een paar trays mee in het bagagecompartiment van de camper.
Net als een mud aardappelen die mijn vrouw Jessica altijd inkoopt.
De camping is rustig.
Totdat er drie auto’s de camping opdraaien.
De uitlaten maken een herrie alsof we op de Nürburgring zitten, het racecircuit van Duitsland.
Twaalf jongeren met petjes stappen schreeuwend uit.
“Nee he”, kreunt mijn vrouw Jessica.
Vier tentjes worden opgezet op nog geen 15 meter van onze camper.
Een boombox wordt op tafel gezet en horen en zien vergaat.
Even later vertrekken ze met de auto.
Om een uur later terug te keren met 8 kratten bier.
De boombox gaat weer aan.
“Dat wordt vannacht niet slapen”, zegt Jessica.
Zwijgend beginnen de we de camper weer in te laden.…
Vakantieleed 1
We staan met de oude ronkende, rokende camper op de camping in La Roche-en-Ardenne aan de oever van de Ourthe in de Ardennen.
Buiten het seizoen, dus allemaal pensionado’s in veel duurdere campers.
“Ik ruik brand”, zegt mijn vrouw Jessica vanuit haar ligstoel.
Inderdaad, er trekken nu rookwolken langs de camper.
Ik sta op en kijk om me heen.
Op de camping blijk je fikkie te mogen stoken.
Op een aantal plaatsen staan schalen met houtvuurtjes voor de campers.
De mannelijke helft van de oude echtparen staat er met een stok in te poeren.
De rookwolken nemen ongekende vormen aan.
“Dit is verschrikkelijk”, roept Jessica. “Ik wil hier weg.”
Dan ruik ik verbrand vlees.
Onze buren zijn begonnen met barbecueën.
Speklapjes.
Het lijkt wel of de rookwolk onze camper ingezogen wordt.
“Mijn beddengoed”, schreeuwt Jessica.
Ze sluit alle ramen en deuren.
De volgende ochtend vertrekken we om zeven uur.
Ik geef een enorme dot gas.
De blauwe dieselwolk staat er mooi bij.
Dat zal ze leren.…
Maaien
Ik wil het nog een keer over het maaibeleid hebben.
Er wordt minder gemaaid in Almere.
Dat is het speeltje van de Partij voor de Dieren.
Ik houd van de uitzonderingen.
Vrijwel elke zaterdag – jawel -in het weekend – komt er een maaimachine z’n werk doen op de grasvelden rondom Helen Parkhurst.
Ik kan er me wat bij voostellen, de leerlingen zitten graag in het zonnetje in het gras.
De maaiert liet wel keurig een strookje bij de rotonde vrij voor tal van bloemen en kruiden.
Maar…
Op vrijdag kwam de gemeente in de buurt maaien.
Handenwrijvend stond de maaimeneer eens rond te kijken.
Die zag dat kruidenveldje.
En ja hoor, dat ging er als eerste aan.
En meteen het grasveld rond Helen Parkhurst maar meegenomen.
Zaterdag, de volgende dag, hoor ik weer een maaimachine.
Die maaide doodleuk nog een keer het grasveld rond de school.
Zo kort, dat het zand opstoof.
Nu staan er achter de school een paar bijenkasten.
Ik heb altijd geleerd dat bijen bloemetjes nodig hebben.
Maar ik zal het wel fout hebben.
Achter dit maaibeleid zit vast een biodiverse, ecologische gedachte.…
Censuur
“Voor de kabelbaan op de Floriade moet een schadevergoeding worden betaald”, zei de Floriadedirecteur.
Dit bleek niet waar.
“Die Floriadedirecteur vertelde dus leugens”, zei Jesse Luijendijk van de Partij voor de Dieren in de gemeenteraad.
Oei.
Dat woord ‘leugens’ mocht hij niet gebruiken van de voorzitter van de gemeenteraad.
Als iemand niet de waarheid vertelt, dan is dat dus blijkbaar geen leugen.
Sterker nog, de Floriadewethouder vond het ook geen leugen. Die vond de uitspraken van de Floriadedirecteur ‘onhandig’.
Het woord ‘leugen’ is dus nu taboe in de gemeenteraad.
Sterker nog, de raadsleden van de oppositie moeten van de voorzitter op hun woorden gaan letten. Niet alles mag meer gezegd worden in de raad.
Dat neigt naar censuur van de raadsleden.
Belemmering van vrije meningsuiting.
En dit mag ik waarschijnlijk ook niet meer zeggen.
Maar als iemand het hier niet mee eens is, ben ik gelukkig ‘onhandig’.
We komen overal mee weg.
De hamvraag blijft natuurlijk ‘wat mag een raadslid nu nog wel of niet zeggen?’
Die moet zijn woorden op een goudschaaltje gaan wegen.
Waardoor raadsvergaderingen uiteindelijk pure fictie worden.…
Professional
Mariam belt me, een 17-jarige eindexamen-scholiere van een Almeerse middelbare school. Ze maakt een profielwerkstuk over journalistiek. Of ze me mag interviewen.
Dat mag.
Mariam wil ook alles weten over de veiligheid van journalisten.
“Wanneer bent u wel eens bang in Almere?”
Ik vertel dat het wel voorkomt dat ik na bedreigingen toch even over mijn schouder kijk als ik thuis de deur uitloop. Dat er laatst iemand aan de deur was die mij in mijn hoedanigheid als journalist wilde spreken. En dat mijn vrouw Jessica hem afwimpelde.
Nadat de man mij gebeld had, ben ik op bezoek bij de man geweest om hem te leren kennen. Dat is veiliger dan met een onbestemd gevoel rond te blijven lopen.
Na wat algemene vragen komt Mariam op de veiligheid terug.
“Hoe reageert u als iemand u agressief benadert?
Kijk, zo ga je als journalist te werk.
Ik voel dat ik mijn gevoelens prijs geef.
Drie kwartier later bied ik haar een stageplaats aan als ze naar de school voor journalistiek gaat.
Maar, helaas, ik weet nu al dat dit meisje in de landelijke media gaat werken.
Ik ben vaak geïnterviewd door collega’s.
Maar nog nooit zo goed als nu.
De jeugd heeft de toekomst.
En dat is deze keer geen cliché.
Luisteren kan via deze link:
…
Koekenbakker
“ Wat is dat voor een koekenbakker?’, vraagt mijn vrouw Jessica als we de uitzending van Pointer van de KRO/NCRV over de Floriade bekijken.
De koekenbakker is Jan Hoek, de Floriadewethouder van GroenLinks.
“We hebben de Floriade misschien wat onderschat”, zegt de koekenbakker als antwoord op de vraag van de verslaggever of de Floriade mislukt is.
“Ja ja, onderschat. Als Ajax zijn tegenstander onderschat vliegen de goals Onana om de oren en gaat Ajax de bietenbrug op. Als een koekenbakker zegt ‘onderschat’ dan bedoelt hij dat de boel gesjeesd is ”, smaalt Jessica.
Als echte Jordanese Almeerse weet zij de oplossing wel.
“Gooi dat rare Floriade-evenement maar in de prullenbak, bouw een peperduur wijkje voor de rijken en maak van dat bomengedoe maar een leuk parkje. Dan levert het misschien nog wat geld op.”
Met dat bomengedoe bedoelt ze het Arboretum.
“Op GroenLinks ga ik dus niet meer stemmen”, gaat mijn vrouw verder, “ ik heb er nu al spijt van de vorige keer.”
Ik gooi wat olie op het vuur: “De grote meerderheid van de gemeenteraad is een enorm fan van de Floriade. Die raadsleden vinden het fantastisch. Ze dansen de polonaise.”
Het woord dat mijn vrouw daarna gebruikte voor die raadsleden is niet publicabel.…
Moe
“Ik ben wel klaar met al die coronaprogramma’s op tv”, zei mijn vrouw Jessica.
“En ik hoef van jou ook niet meer de aantallen besmettingen te weten”, toen ik de dagkoersen voorlas vanaf teletekst.
Jessica was duidelijk coronamoe.
Toen was daar de bestorming van het Capitool in Washington.
De hele avond zaten we aan de buis gekluisterd.
“Dat zijn die complotdenkers en coronagekkies die daar huishouden”, bromde ik na een paar uur.
“Ga jij maar in je kamertje zitten”, verordonneerde Jessica, “ik kan het woord corona niet meer horen.”
Achter mijn computer logde ik in op CNN, bekeek de live-uitzending en volgde de nieuws-updates die om de paar minuten binnen vielen.
Toen bekroop mij ook wel enige angst.
We hebben dat soort lui natuurlijk ook in Nederland. Boeren die het provinciehuis binnenvallen met een tractor, wappies die parlementsleden hinderen en uitschelden voor ‘kinderverkrachter’. Baudet die twittert dat Trump president van het hele westen moet worden.
En dan heb je de coronagoeroe Willem Engel die op tv waarschuwt voor een burgeroorlog in ons land.
Ik deed mijn computer uit en ging weer naar de huiskamer.
Ook moe.
De TV stond uit. Jessica deed een spelletje op haar tablet.
Mij restte slechts de drank.…
Bommen
Ieder Oud en nieuw toasten mijn vrouw Jessica en ik altijd voor het raam op onze dertiende verdieping in Parkwijk.
Gratis vuurwerkshow, te zien van Almere tot in Amsterdam en Lelystad.
Onze kleinkinderen staan dan met de neuzen gedrukt tegen de ramen.
Ze schreeuwen het altijd uit van verbazing.
Nu hebben we een vuurwerkverbod.
Wordt dat een saai Oud en nieuw?
De voortekenen voorspellen van niet.
Elke avond horen we in de wijken zwaar vuurwerk.
En toen voor de vakantie de middelbare school om de hoek uitging, was het elke dag bal met bommen.
Als iets verboden wordt, gooit de Nederlander de kont in de krib.
‘Ik bepaal zelf wel wat ik doe, en niet de hoge heren in strak kostuum.’
Dat vind ik wel weer leuk.
Ik heb ook niets met kostuums.
Maar overigens wel weer iets met mantelpakjes.
Maar dat doet er niet toe, want de heren hebben het in de politiek voor het zeggen.
Terug naar het vuurwerk.
Dat zal ook dit jaar weer spectaculair zijn.
Het is dat ik geen zolder heb, maar anders had ik daar vast nog wel wat leuke bommen van vorig jaar bewaard.
Zoals zo veel Almeerders.
Een knallend 2021 gewenst.…
