“Hoe was het?”, vraagt mijn vrouw Jessica.
Ik was naar de gemeentelijke bewonersinfo-avond in Tussen de Vaarten.
Daar worden 33 Syrische statushoudende mannen gehuisvest.
“Beetje heisa”, zeg ik, “ik moest wel lachen.”
“Hoezo?”, vraag Jessica.
“Als je Syrisch bent, statushouder, Moslim en man, dan ben je meteen een testosteronbom, vinden ze daar”, zeg ik.
“Dat ben jij allemaal in ieder geval niet”, grijnst Jessica. “Jij hebt een tekort aan testosteron, want jij wordt kaal. Dat heeft met elkaar te maken.”
“Wij hebben hier op 100 meter afstand een verslavingskliniek”, zegt Jessica. “Stel die was er niet. En de gemeente zou zeggen dat ze hem zouden gaan bouwen.”
“Tja”, grijns ik, “een spuitinrichting in de achtertuin.”
Ik ken mijn PVV klassiekers.
“Maar hij staat daar”, wijst Jessica. “Heb je er last van?”
“Nou, nee”, zeg ik, “het zijn vriendelijke mensen.”
“Stel, de gemeente zou een inrichting voor verwarde mensen op 200 meter van ons huis willen bouwen”, gaat Jessica verder.
“Tja”, mompel ik, “een dolhuis in de achtertuin.”
“Maar die klinieken van de Meregaard staan daar wel”, wijst Jessica weer naar buiten. “Heb je er last van?”
“Nou, nee”, zeg ik, “het zijn vriendelijke mensen.”
“Mensen denken dat wij in een buurt vol gevaarlijke, spuitende gekken wonen”, sist Jessica, “maar dat valt dus wel heel erg mee.”
