De meeste schoolpleinen in Almere zijn rookvrij.
Of rookarm.
Want ik weet scholen waar er speciaal voor de leraren op verdekte plekjes voorzieningen zijn getroffen zodat ze toch hun peukje kunnen pakken.
Leerlingen mogen niet in de onmiddellijke nabijheid van school roken.
Verschil moet er zijn.
Maar leerlingen zijn slim.
Vaak slimmer dan de leraren denken.
Vorige week nog, trof ik een groepje petjes aan op een schoolplein in Almere Stad.
Stevig dampend.
Forse rookwolken.
“Heren, willen jullie de sigaretten uitdoen?”, bas ik.
Eerst krijg ik blikken toegeworpen alsof ik een vuilnisbak ben.
Maar ik geef geen krimp.
Vragend kijk ik hen aan.
Dan laten ze triomfantelijk hun sigaretten zien.
Elektrische sigaretten.
“Deze mag wel”, zegt een zwart petje. “Deze mag je zelfs in de bus roken.”
Ik moet er om grinniken.
“Zo drinken we ook op school”, grijnst hij, “ruik maar.”
Hij houdt me een flesje van het merk AA-energy voor.
Een hevige alcoholdamp spat in mijn gezicht.
“Een kwestie van thuis even bijvullen.”
De jongen lacht. “De leraren gaan echt niet aan alle flesjes ruiken.”
Een andere jongen blaast een rookwolk in mijn gezicht.
“Je moet er toch wat aan doen om het op school een beetje dragelijk te maken.”
