Naam

door | 15 december 2014 | Columns | 0 Reacties

‘Duitslandstraat’, tik ik op de TomTom. Op weg naar het halfjaarlijkse etentje in een Thai’s restaurant in Poort met de ex-redactie van het Dagblad van Almere.
Ja ja, we zouden na al die jaren zo weer kunnen beginnen.
Het apparaat leidt me via de A6 richting de nieuwe stadswijk.
Ik kom er eigenlijk nooit. Wat het aan Almere bindt is mij onduidelijk.
Vlak voor de Hollandse brug maant Vera van de TomTom mij naar rechts te gaan en dan weer scherp naar rechts.
‘Over honderd meter rechtsaf’, zegt Vera daarna.
Net op tijd trap ik op de rem. Rechtsaf is een vage parkeerplek die eindigt in blubber.
Dit bindt Poort dus met Almere. Zo was het vroeger ook in Haven.
‘Bestemming bereikt’, zegt Vera even later. Nergens een Thais restaurant te bekennen.
De Duitslandstraat eindigt in grote betonblokken. Heel vroeg-Almeers.
De andere kant op, kruising over en daar zie ik in een flits het woord ‘Thai’ op de muur.
Ik parkeer en wil naar binnen.
‘Thai Massage’, staat er op de deur.
Ik twijfel, maar voel ook wat spanning in de onderbuik.
Dan zie ik schuin aan de overkant van de straat ‘Taj Mahal’, restaurant’ staan.
Saved by the bell.
Want als ik dat niet gezien had……..