“Als de lesdag is afgelopen en de kinderen uit groep 5 gaan naar huis gaan, worden ze eigenlijk allemaal opgehaald door hun ouders, opa’s of oma’s, soms door een buurvrouw”, vertelt juf Melanie.
“Afgelopen maandag wordt Serat niet opgehaald. Dat komt wel vaker voor, dan komt moeder een half uur later.”
Ik frons mijn wenkbrauwen.
“De les is kwart over drie afgelopen en om kwart voor vier is moeder er nog niet, dus ik besluit moeder te bellen.”
“Wordt de telefoon niet opgenomen.”
“Kwart over vier is moeder er nog niet, en nog steeds telefonisch niet te bereiken.”
“Je had dus een probleem”, concludeer ik.
“Ja”, zegt juf Melanie. “Ik besluit om Serat met de auto naar huis te brengen.”
“Kom ik daar bij haar huis…. is er niemand thuis.”
“Oeps, een dilemma”, knik ik.
“Ik wist ook niet zo goed wat ik moest doen”, zegt juf. “Ik kan moeilijk dat kind mee naar huis nemen.
“Wat heb je gedaan?”, vraag ik.
“Bij de buren aangebeld en Serat daar afgegeven”, zegt Melanie.
“ ’s Avonds krijg ik uiteindelijk moeder aan de telefoon. Laaiend boos. Schelden. Hoe ik het in mijn hoofd kon halen om Serat bij de buren achter te laten.
Ik schud mijn hoofd.
“En nu heeft ze ook nog eens een klacht over mij ingediend”, zucht Melanie.
