Mijn vrouw Jessica zit op haar werk en belt de politie.
“Goedemorgen, politie Almere….”
“Ja, goedemorgen, met Jessica. Er staat hier bij mijn werk in Tussen de Vaarten al drie dagen een gestolen fiets tegen de schutting van onze tuin. Wat moet ik daar mee doen?”
“Hoe weet u dat dit voertuig gestolen is?”
“Nou, het slot is geforceerd en hangt op half zeven.”
“Excuses mevrouwtje, maar in dit soort situaties moet u de gemeente bellen.”
“Maar meissie (Jessica heeft ook wat verkleinwoorden op haar repertoire), die fiets is duidelijk gestolen. Lijkt me toch een politiezaak.”
“Dat ziet u verkeerd hoor, als een fiets niet op slot staat, dan beschouwen wij van de politie dat als een voertuig zonder eigenaar. En dan is het een zaak van de gemeente.”
De hersens van Jessica draaien op topsnelheid. Een fiets die niet op slot staat heeft in de ogen van de politie geen eigenaar. Zelfs al hangt het doorgeknipte slot aan het stuur.
“En een fiets die wel op slot staat…”, begint Jessica.
“Die heeft inderdaad een eigenaar.”
“In bijna alle gevallen is zo’n fiets die op slot staat niet gestolen.”
“Maar als hij gestolen is, dan moet u bij ons zijn.”
