Robert Mienstra, (mobile) Journalist in Almere

De jonge Almeerders zijn een stelletje sukkels.
Er is geen woning te krijgen in de stad. En dan bedoel ik geen sociale huurwoning.
Dit omdat de VVD geen sociale huurwoningen in de stad wil bouwen.
Die partij wil alleen maar bouwen voor haar rijke achterban.
25.000 woningzoekenden kunnen dus geen kant meer op.
Waarom dan sukkels?
Omdat ze niks van zich laten horen.
Waar is de tijd gebleven van ‘Geen woning geen kroning’?
Ga massaal de straat op.
Protesteer met duizenden voor het stadhuis.
Kraak!
Realiseer een tentenkamp op het Stadhuisplein.
Maar blijkbaar vinden de woningzoekenden het toch wel best.
En is de nood niet zo hoog.
Van de VVD hebben ze niets te verwachten. Maar van de andere coalitiepartijen- ook de linkse – ook niet.
Die durven niet tegen de VVD in te gaan.
En dat durven de Almeerse woningzoekenden dus ook niet.
Het blijft stil aan de overkant.
Oorverdovend stil…

Column Hoeksteen ‘Woningnood’ voor de krant van komende week. Wij schreven deze week een artikel waarin staat dat alle woningzoekenden in Almere NUL kans maken op een sociale huurwoning. Ik schijf in mijn column hoe dat er nu in de praktijk uitziet. De column is op een ware situatie gebaseerd.

“Jongen… papa en mama krijgen zo bezoek. Zou je naar je kamer willen gaan?”
“Je stuurt me naar mijn kamer? Pap, ik ben 28, ik ben volwassen, hoor.”
“Je woont hier, dus je houdt je aan de regels van dit huis. Naar je kamer!”
“Maar pap, ik moet hier nog minstens 11 jaar bij jullie wonen. Zo lang kan het duren voordat ik een huis krijg in Almere. Ik kan toch niet tot mijn 40^ste naar mijn kamer gestuurd worden? Misschien woon ik nog wel thuis tot mijn pensioen.”
“Ik mag hopen van niet. Ik ben het zo langzamerhand spuugzat dat je op onze lip zit. En je moeder maar voor je koken en je was doen. Gedraag je eens volwassen.”
“Ik ben volwassen en ik laat me niet meer naar mijn kamer sturen.”
“Op welke partij heb jij gestemd, jongen?”
“Op de VVD.”
“Nou, dat jij geen woning krijgt is dus gewoon je eigen schuld. Jouw partij wil geen sociale huurwoning voor je bouwen.”
“En toch ga ik niet naar mijn kamer.”
“Jij gaat nu naar boven. Ik wil er geen woord meer over horen. Verwende snotaap. Uit mijn ogen.”…

Ik hoor het in de verte.
Gejuich uit het Yanmarstadion van de voetbalclub Almere City FC.
Op Teletekst zie ik dat de club vlak voor tijd de derde periodetitel veiligstelt tegen Jong FC Utrecht.
“We zijn periodekampioen. Nu worden we een echt een grote stad”, roep vanuit mijn werkkamertje naar mijn vrouw Jessica. “Eerst effe de play-offs winnen, dan naar de eredivisie en dan… hop Europa in.”
Ooit las ik een artikel van een Utrechtse hoogleraar over betaald voetbalclub Willem II uit Tilburg. Hij stelde dat die club essentieel was voor het bedrijfsleven van Tilburg en dat de club van groot belang was voor de sociale cohesie in die stad.
Op Facebook zag ik een foto van alle wethouders van Almere die juichten voor het beslissende doelpunt van Almere City FC tegen Jong Utrecht.
Ooit hield Leefbaar Almere de gemeentelijke subsidie tegen voor FC Omniworld, de voorloper van Almere City FC.
Maar nu zie ik wethouder Kees Ahles van leefbaar Almere op de foto helemaal uit zijn dak gaan.
Hij is wethouder van Financiën.
Ik zou zeggen… trek nu maar eens de gemeentelijke portemonnee voor de trots van 036.
Dan wordt het volgend jaar voor 010 hier een smadelijke nederlaag.…

“Kijk nou eens”, roept mijn vrouw Jessica voor het raam op onze dertiende verdieping.
Een inwoner van de Cinemadreef bouwt een hele parkeerplaats voor zijn flat vol met grofvuil.
“Denkt hij nou echt dat de gemeente zo aan het begin van vrijdagavond zijn zooi komt ophalen?”
Het wil wat aan die Cinemadreef.
Aan de andere kant van de dreef, waar ook gefietst mag worden, staat een aantal ondergrondse afvalcontainers.
Daar ligt altijd – maar dan ook echt altijd – bij iedere afvalcontainer een berg grofvuil.
Koelkasten, gesloopte wandmeubelen, oude fietsen en gewoon los gestort huisvuil.
Het is mijn Jessica een doorn in het oog.
Mijn dochter – die op theevisite is – woont daar ook.
Die ziet vanuit haar woonkamer die bergen afval liggen.
“Lekkere medebewoners heb jij”, zeg ik.
Ze schudt haar hoofd.
“Die doen het zeker ook, maar ik zie heel vaak mensen met auto’s of busjes die bij die containers stoppen en hun zooi daar neergooien. En als ze wegrijden, gaan ze richting Stad, de Veluwedreef of Parkwijk.”
“Naar grofvuil op de Vaart is zeker te ver voor ze”, moppert Jessica, “er wonen teveel viezeriken in Almere.”…

Ik heb een nee-ja-sticker op de brievenbus.
Dus ontvang alleen post met nota’s, en de Almere DEZE WEEK.
Tot afgelopen vrijdag.
Een verkiezingsposter van BVNL (Belang van Nederland) in de bus.
Een partij die zich er dus niets aan stoort aan wat ik als bewoner in de bus wil.
Maar…
Harry Wijnschenk en Wybren van Haga schreeuwen mij vanaf de poster grijnzend toe:
‘Aow? = gratis OV’
Ik werd helemaal blij, leuk dat de Provinciale Staten van Flevoland gratis reizen voor mij gaan regelen.
Gratis met de trein naar Zuid-Frankrijk. Hoera.
Ik lees maar eens op internet het verkiezingsprogramma van BVNL
Weer hoera: ‘De hardwerkende middenklasse heeft gewoon recht op een onbezorgde vakantie.’
Ik heb inmiddels mijn gratis treintickets bij de BVNL besteld.
Wat wil BVNL nog meer?
‘De mens weer centraal’, staat er vetgedrukt op de folder.
Huh?
De mens staat dus nu niet meer centraal volgens BVNL.
Wat dan wel?
De hond van de buren?
Reptielen?
Ik ga mijn nee-ja-sticker in verkiezingstijd vervangen door ja-ja.
Humor in de bus… altijd leuk.…

“Kijk nou toch”, roept mijn vrouw Jessica, “die politie-auto krijgt geen voorrang.”
Ze staat voor het raam bij ons op de dertiende verdieping en wijst naar de kruising Veluwedreef – Cinemadreef.
Ik zie nog net een narrow-escape tussen een politie-auto met zwaailicht en sirene.
Hij rijdt door rood en wil in vliegende vaart rechtsaf de Veluwedreef op.
Op weg naar een melding.
De auto’s van links trekken zich er niets van aan, en rijden de politie-auto zowat klem.
“Het is toch niet te geloven”, moppert Jessica, “voor die agenten telt iedere seconde om ergens te komen.”
Deze situaties zien wij vanuit onze flat dagelijks.
Met politie-auto’s en met ziekenwagens op het kruispunt.
“Niet te geloven dat dit altijd maar goed gaat en de politie steeds weer op tijd op de rem trapt”, zegt mijn vrouw.
Over dat door rood rijden.
Dat mag de politie met zwaailicht en sirene.
Maar we zien dagelijks dat automobilisten op het kruispunt zich hetzelfde recht toe-eigenen.
Soms met een leuke botsing als gevolg.
“Ze zouden goud geld verdienen als er flitspalen bij deze kruising komen”, zegt Jessica.
Daar weet ik alles van. Verderop op de Veluwedreef staan ze wel.
Ze leveren mij regelmatig fanmail van het Justitieel Incassobureau op.…

Almere heeft het grootste lerarentekort van Nederland.
Dat snap ik wel.
Je kan hier als leraar geen woning vinden.
Wel een baan.
Vorige week gaf ik een gastles op een basisschool.
Even een uurtje terug in mijn beroep van jaren geleden.
Ik heb mijn papieren nog, dus ik denk dat ik bekwaam en bevoegd voor de klas stond.
Goed, ik zou er niet meer aan moeten denken om dit full-time te doen.
Als leraar sta je laag op de maatschappelijke ladder.
Zeer laag.
Wat te denken van al die ouders die het beter weten “want mijn kind moet naar het VWO.”
Met een advocaat die die wens ondersteunt.
Het lerarentekort wordt nu tegen gegaan door het stelselmatig inzetten van onbevoegden.
Vaak zijn dat kunstenaars en andere blokfluitspelers.
Dat is geen onderwijs maar opvang.
Stel, er is een tekort aan buschauffeurs.
Makkelijk op te lossen toch.
Gewoon een blokfluitspeler zonder rijbewijs achter het stuur.
Er is een tekort aan zorgpersoneel.
Hup de fluitblazers inzetten.
Muziek heelt.…

Ik rijd op een peperdure e-bike.
Nou ja, voor mij peperduur.
Dus als ik in het stadscentrum moet zijn, parkeer ik mijn fiets in de fietsenstalling in de tunnel bij de Hospitaaldreef.
Die was vroeger bewaakt.
Een bewakende jongen of meisje groette altijd vriendelijk.
Toen moesten die vertrekken en werden ze vervangen door een plastic pasje.
Dat kostte me dan wel 5 euro.
En dat pasje geldt alleen voor de stallingen in Stad.
Voor de stalling in Buiten moet je weer 5 euro ophoesten voor een pasje aldaar.
Maar de fietsenstalling was nog steeds gratis, kopte de gemeente.
Het aanvragen van dat pasje, dat was een dingetje.
Ik moest op de site van parkeerbeheer zo’n beetje mijn hele doopceel lichten.
Ze wilden nog net niet mijn schoenmaat weten.
Maar de gemeente weet nu vast hoe laat en hoe lang ik mijn fiets daar parkeer.
Afgelopen week maakte ik weer gebruik van de fietsenstalling.
Tot mijn verbazing ging de deur automatisch open.
Zonder pasje.
Met een ferm kettingslot zette ik mijn e-bike maar vast.
Iedereen kon immers gewoon naar binnen en op zijn gemak mijn ringslot forceren.
Want bewaking was er niet.…