Van 1998 tot 2002 schreef ik in het Dagblad van Almere tientallen columns over mijn Buurman Karel uit Almere Haven.
Een rondborstige Almeerder die van zijn hart geen moordkuil maakte.
Buurman Karel had in zijn huis een bar.
Hij nodigde mij vaak uit aan de toog en onder het genot van een duikbootje becommentarieerde hij de Almeerse politiek.
Wat ik dan weer opschreef.
Duikbootje? Buurman Karel zette altijd een glas bier voor me klaar en een glaasje jenever. Dat glaasje jenever moest dan neer gelaten worden in het bierglas: het spreekwoordelijke duikbootje.
Politici daar moest hij niks van hebben.
Burgemeester Ouwerkerk was voor hem een blaaskaak die hij steevast ‘die dikke’ noemde.
Kortom, Buurman Karel had het niet zo met de heren van de politiek.
Buurman Karel was dus mateloos populair bij onze lezers.
Na het verdwijnen van het Dagblad van Almere kreeg ik nog veel verzoeken om Buurman Karel ten tonele te brengen. Hij sprak vanuit het hart, wat de Almeerder ook voelde.
Vorige week is Buurman Karel overleden.
Ook zijn vrouw Sarah was ziek.
Zij overleed drie dagen later.
Zo waren Buurman Karel en zijn Sarah.
Hand in hand door het leven, elkaar volgend tot na de dood.
