Mijn vrouw Jessica is boos.
Heel boos.
Een aantal maanden geleden werden er rondom de rotonde bij ons huis wilde bloemen gezaaid. Het zag er prachtig uit.
Toen kwamen de maai-meneren van de gemeente.
Alles weg.
Gelukkig kwamen de bloemen weer op. En de volgende maaimeneren maaiden er omheen.
Ja, ja, die maaimeneren zijn hier elke week.
En vandaag…
Hop, het restje bloemen dat er nog stond verandert in een biljartlaken.
Met stoom uit de oren staat Jessica voor het raam.
“Er is nog maar één plek waar ik in Almere bloemen kan zien”, moppert ze.
“En dat is?”, vraag ik.
“De Floriade.”
Ik zie meer stoom.
“En daar moet ik dan nog voor betalen ook.”