“Wat moet je nou man?”, hoor ik schreeuwen.
Als ik mijn hondje uitlaat zie ik een groepje van 8 jongeren tegenover een buurman uit de flat staan.
De situatie lijkt gespannen.
Ik kuier er heen en vraag wat er is.
De jongeren beginnen tegen me door elkaar heen te schreeuwen.
De leraar in me staat op en ik schep orde.
“Hij moet respect voor mij hebben”, schreeuwt een meisje.
Ik kijk haar vragend aan en ze valt stil.
“Jongens”,zeg ik,”vertel eens.”
Ik ga op het stenen muurtje langs het pad zitten.
Een paar gaan er naast me zitten, de rest staat om me heen.
“We waren hier een beetje aan het klooien”, vertellen een paar petjes.
“En toen kwam die man en die wilde moeilijkheden.”
“En al die (lelijk woord) daarboven staan ons te filmen.”
Ik zie inderdaad een aantal buren op hogere etages met hun mobiel voor hun gezicht staan.
Een opstootje als entertainment.
Ik breng het gesprek op een ander onderwerp, ze beginnen te vertellen onder andere over hun school.
“En wat is nu wijsheid?”, vraag ik dan.
“Misschien maar weggaan”, oppert een blauw petje.
“Mooi”, zeg ik, “dan ga ik ook verder wandelen met mijn hondje.”
“Mag hij een stukje koek”, vraagt een van hen.
Dat mag.
Voor vertrek krijg ik van alle acht een hand.
Zie ook mijn blog: http://robertmienstra.blog/opstootje-als-entertainment/