Na een kleine drie maanden op reis met de oude, rokende, ronkende campert zijn we weer thuis in Almere.
Wat viel me op na thuiskomst? Ja, die enorme hoeveelheid racende kinderen op fatbikes. In Frankrijk, Italië en België hebben we er niet 1 gezien.
Wat viel me politiek op? Ja, ik mag blijven eten waar en wanneer ik wil. De gemeenteraad en het college bepalen niet meer of ik ergens wel of niet mag snacken bij een kraampje. Als dat wel het geval was geweest, had ik mij ernstig in mijn vrijheid beperkt gevoeld.
En… het college gaat zich niet meer met internationale politiek bemoeien. Volkomen terecht. Tot half twee ’s nachts op de Politieke Markt vergaderen over Gaza? Toe nou zeg. De Almeerse invloed is nul. Ik heb zo het idee dat de verkiezingsstrijd voor de Tweede Kamer de raadszaal werd ingezogen. Ik zou zeggen, bestuur de stad en probeer niet in de raad de internationale conflicten op te lossen. Kansloos.
Het kasteel. Eindelijk!! Hulde voor wethouder Paul Tang van de PvdA. Arjan Deutekom van corporatie Goede Stede meldt dat er 1000 woningen rond het kasteel komen, waarvan veel sociaal en betaalbaar. Dat is nog eens goed nieuws.
Ik heb me weer bij Omroep Almere gemeld, en donderdagavond ga ik weer meewerken aan Stadhuisplein Live. Zin an. Kortom, Robbie gaat weer aan de bak.