Vrijdagavond, 6 april.
Ik had ’s middags al gehoord dat ’s avonds de coalitiebesprekingen zouden zijn. Wat overigens niet naar buiten was gebracht. In ieder geval niet naar ons.
Dan wat later in de avond…eerst een appje.
Nog een appje.
Een kort telefoontje.
Weer een telefoontje en vervolgens een heel lang telefoongesprek.
En dan weet je het vanuit 1 bron. Voor een journalist niet genoeg om iets stellig te zeggen. Maar als de bron keihard is, dan kan je er wel wat mee.
Wethouder Tjeerd Herrema (PvdA) ligt onder vuur en komt (waarschijnlijk) niet terug als wethouder.
21.02 uur gaan we online met het eerste bericht. We blijven voorzichtig.
Zaterdag.
Weer een appje. Van een andere bron.
De betrokkene bevestigt wat ik de vorige avond heb gehoord. Dan is het nieuws hard. Twee bronnen. Maar nog niet kogelhard. Betrokkenen hebben nog niet bevestigd.
Rond 14.00 uur gaat het tweede bericht online.
En het blijft verrassend stil aan de overkant.
Wel is de wethouder voelt zich inmiddels ‘buitengewoon beschadigd’. Dat snap ik.
Mensen appen me en vragen naar mijn bronnen.
Standaard antwoord: “Ik neem ze mee mijn graf in.”
Wethouder komt met een reactie. Ik zie het op twitter.
15.42 uur gaat de update met zijn reactie online.
16.07 uur. De overkant komt met een persbericht van iets meer dan drie regels:
“ALMERE – Op 6 april 2018 hebben VVD, PvdA, D66, GroenLinks en ChristenUnie hun eerste gesprek gevoerd in de formatiefase. Mevrouw Hilde van Garderen geeft aan: “Er is een goed en constructief gesprek gevoerd. We gaan met vertrouwen het onderhandelingsproces in.”
Ik mail terug dat ik dit wel heel magertjes vind. En vraag ook hoe het met de transparantie zit? Die was in de eerste gemeenteraadsvergadering wel beloofd.
Het blijft stil aan de overkant.
’s Avonds. Wederom telefoon.
De heisa schijnt compleet te zijn. Nogmaals wordt het eerste verhaal bevestigd.
Twee dagen intensief contact met mijn collega Marcel Beijer.
Via een beveiligde lijn dan maar.
Duiden, discussiëren, afwegen… wat doen we? Wat brengen we?
We hebben verder nóg een megaverhaal uit de krochten van het stadhuis over de coalitievorming, groot nieuws dat we ook willen publiceren.
Maar we doen dat niet. We willen niet dat onze bronnen te herleiden zijn.
Maar de handen jeuken.
We publiceerden drie berichten in de veronderstellende zin. Niet in de stellende zin.
En de overkant bleef stil. Oorverdovend stil. Luiken gesloten.
Persberichie van drie regels.
Tja. Opvallend.