Wat is de grootste ergernis in de supermarkt?
Een rij met voornamelijk vrouwen!
Die moeten allemaal een kletsikapraatje maken met de caissière.
Na de riedel… “heeft u een klantenkaart? Nee, wilt u er een, dan kunt u nu dit formuliertje invullen. Spaart u voor de handdoeken? Wilt u zegels? Ah, u heeft 4 volle boekjes. Even controleren. Oh, u bent de haarlak vergeten? Gaat u maar even halen. Ik wacht wel even. Oh, natuurlijk, u wilt er een tasje bij. Wilt u een bonnetje?”
… volgt het kletspraatje. Over het weer, de kinderen die op dezelfde school blijken te zitten, het gaat over helemaal niks.
Waarna de vrouwen steevast naar de caissière terugkeren om te klagen dat ze die 10 cent korting op het halfje zoutloos wit niet hebben gehad.
Wat toch weer wél zo blijkt te zijn.
Nog 6 kletstantes te gaan…..
Nee, dan wij mannen.
Wij komen voor een krat bier en de borrelnoten.
Tegen de caissière zeg ik steevast:
“Op al jouw vragen is mijn antwoord ‘nee’.”
Soms probeert Tanja het: “Wilt u…”
Een grom mijnerzijds doet altijd het mutsje zwijgen.
En weg ben ik.
Binnen 2 minuten.
Ik pleit voor mannen- en vrouwenkassa’s in supermarkten
Die eerste worden per definitie ‘snelkassa’s’.
