Kip

De politieke markt op donderdagavond is vrijwel altijd saai.
Even op een rijtje: De dames van de VVD en ChristenUnie zijn best pittig. Leefbaar Almere, geen idee waar die partij voor staat, de PvdA vindt alles van het college wel best, D66 hoor je weinig van, het CDA idem dito. GroenLinks keert meestal op haar schreden terug, AP/OPA knikkebolt, de SP zou het kunnen, maar pakt nooit door en de PVV is soms wel lachen. Dan is er nog een eenmansfractie, maar daar ben ik de naam van vergeten.
Vorige week zat ik bij het onderwerp ‘speeltuinen’.
Het item was voorbereid met maar liefst zes documenten.
In de ene wijk staat een wipkip teveel, in de andere wijk een wipkip te weinig. Dat was samengevat het probleempje.
Dus wordt er een ambtenaar ingevlogen die met allerlei sheets vol kleurtjes, stippen en een heuse legenda aangeeft wat de regelgeving is. Met percentages, aantallen kinderen, oppervlaktes, verhoudingen en gemeentelijk beleid dat niemand kent.
Zoals zo vaak raakten de raadsleden ook hier het spoor bijster in de mêlee van feiten.
Men hing loom achterover, hanneste wat met microfoons.
Maar vuurwerk?
Een vuist op tafel… ik-wil-nu-meer wipkippen… ho maar.
Aan het eind van de wipkippenvergadering leek er niets besloten.
Tijdens de vergadering schreef ik gedichtjes.
‘Verhip,een wipkip,
Dat is voor de raad
weer een uurtje beuzelpraat’