Journalistiek keihard? Of is er een menselijke maat?

door | 23 december 2017 | Blogs

gaal

Iedereen heeft verstand van voetbal en van media.

In Nederland zijn er 16 miljoen bondscoaches en 16 miljoen journalisten. Iedereen heeft verstand van voetbal en van nieuws. Da’s leuk en goed. Maar degene die het nieuws in een journalistiek medium brengt, heeft wel een extra verantwoording.

“Het is altijd een lastige. Politici, ambtenaren maar ook andere betrokkenen zijn niet te beroerd om anoniem nieuws met de krant te delen. Als ze perse niet willen dat hun gedeelde nieuws in de krant komt, dan respecteren we dat eigenlijk altijd. Soms beschermen we privacy, soms doen we het zonder naam omdat we anders het nieuws niet hebben. Het is altijd een moeilijke afweging. We doen het overigens zelden.”

 
Dit schreef ik een lezer op facebook die vroeg waarom we de namen van de bronnen niet hadden vermeld in onze artikelen in de edities van Almere DEZE WEEK van 14 juli en 1 augustus over zaken betreffende Waterhout en jachthaven Haddock. D66 en PvdA vonden dat er gelekt was uit de politieke markt. Wat de krant overigens nooit zo gemeld heeft. Wij hulden ons in stilzwijgen. Berenschot kreeg van de gemeente de opdracht een onderzoek uit te voeren van 15.000 euro, een onderzoek dat uiteindelijk niets opleverde.

“Dit mag niet in de krant, hoor”. Dat is ook een uitspraak die ik vaak krijg. En ook hier respecteer ik dit vrijwel altijd. Maar dan ben ík niet te beroerd om te kijken of ik andere bronnen kan vinden die het nieuws bevestigen. De oorspronkelijke bron blijft dan buiten schot. En ik heb vertrouwen niet geschaad. Journalistiek is soms keihard, maar we moeten het menselijke ook niet uit het oog verliezen.

Toen de privacy van burgemeester Franc Weerwind op straat lag, hebben we er bij Almere DEZE WEEK bewust voor gekozen daar niks mee te doen. We hebben er geen letter over geschreven, terwijl de lekken ons om de oren vlogen. Pas als het politieke consequenties had gehad, dan waren we los gegaan. Maar die waren er niet. Case closed.

Alles in de journalistiek is een keuze, een afweging. Regelmatig hangen mijn vingers wel jeukend en twijfelend boven het toetsenbord. En dan komt die extra verantwoording als journalist bij mij boven drijven: weer een lastige keuze op mijn bordje.