13 december kwam het bericht dat 1953 geboosterd kon worden.
Hoera, juichte ik.
Goed ik kon pas 27 december in Hilversum
En mijn vrouw Jessica, die jonger is dan ik, mocht een week eerder in de RAI in Amsterdam.
Die 20ste december wilde ik in de RAI met haar meelopen voor de partnerprik.
Maar dat mocht niet van de beveiliging.
Het werd bijna een handgemeen.
Uiteindelijk werd ik bij de ingang op een stoeltje neergezet door de mannen met een V.
Briesend keek ik naar de vrijwel lege XXL-priklocatie.
“En Hugo wil versnellen”, riep ik nog maar een keer naar de beveiliging.
Die rolde alleen maar met zijn spierballen.
Maar Jessica is niet van gisteren. Die vroeg aan haar prikmeisje of ik toch ook niet mocht komen.
“Natuurlijk”, zei ze, “ik heb toch niks te doen.”
Dus mijn booster ging er in.
Vandaag, 5 januari, de 18-jarigen zijn opgeroepen om de booster te halen.
En wat zit er nu bij mij in de brievenbus?
Een brief van het RIVM.
Dat ik een afspraak kan maken voor de booster.
Zoveel haast had Hugo dus blijkbaar niet.