“We gaan elke dag fietsen”, verordonneert mijn vrouw Jessica. “Hier zijn de fietsroutes in Almere. Kies er maar een uit.”
Ze overhandigt me twee boekjes met routes die ze bij de VVV heeft gehaald.
Knooppuntroutes.
“Ik kies voor de ‘vogelvluchtroute’ richting de Oostvaardersplassen.
Al na het tweede knooppunt 60 gaat het mis. We kunnen met geen mogelijkheid nummer 62 vinden.
Wel 63.
Via een enorme omweg vinden we nummer 72.
We rijden enthousiast de Oostvaardersplassen in via de Kotterbosweg.
Een prachtig gebied.
Maar het Jan van den Boschpad linksaf is afgesloten. Dus we fietsen vrolijk verder richting knooppunt 6.
Na een flink aantal kilometers stoppen we vertwijfeld. Kunnen we nog wel ergens linksaf naar de dijk voor de terugweg.
“Als je doorfietst kom je in Lelystad”, zegt een wielrenner die ik staande houd, “jullie zijn al halverwege en er zijn geen afslagen meer.”
Terug is dus het devies.
Bleek dat we de hele route met forse wind mee hadden gefietst.
Na drie kwartier mopperend stoempen tegen de wind in komen we weer bij de flat aan.
Jessica stort amechtig op de bank neer.
“Me benen”, roept ze uit.
Ik duik de koelkast in voor een biertje.
“Morgen weer?, vraag ik haar.
Dat bleek de verkeerde vraag.
