‘Iedere leerkracht reflecteert op zijn praktijk en handelen in de klas. Alle leerkrachten samen reflecteren constant over het onderwijs op school. Hierdoor wordt de beste weg gevonden om de gestelde doelen te bereiken.’
Is dit een letterlijk citaat uit de geweldige tv-serie ‘De Luizenmoeder’ die op zondagavond wordt uitgezonden?
Helaas.
Het citaat komt letterlijk van de site van een Almeerse basisschool.
De Luizenmoeder is hilarisch.
En schurkt tegen de werkelijke onderwijswereld aan.
“Die moeders op het schoolplein zijn net zo verschrikkelijk als vroeger”, zucht mijn vrouw Jessica.
“En die schooldirecteur met zijn managementtaal”, zucht ik mee, “ik ken er tientallen.”
“Wat is er dan niet echt aan De Luizenmoeder?”, wil Jessica weten.
“Mwah”, zeg ik, “er zit een cabaretesk sausje over heen. “Als je dat weghaalt, heb je zoals het werkelijk toegaat op scholen.”
“Triest”, concludeert Jessica.
Ik surf nog eens naar een andere basisschoolsite.
‘School is niet de enige plek waar kinderen leren hoe de wereld in elkaar zit. Door school, gezin en buurt samen te brengen, bouwt onze school aan een leefwereld waarin kinderen in de volle breedte kunnen leren en ontwikkelen, samen met gezinsleden en buurtbewoners.’
Ik lees het voor aan Jessica.
“In het echt is het nog erger dan in De Luizenmoeder”, concludeert ze.
