Op de school Baken Park zijn mobieltjes verboden. Ze moeten thuis gelaten worden of in het kluisje gelegd worden.
Juichend meldde de school dat leerlingen veel socialer zijn geworden, veel meer met elkaar praten en dat de prestaties explosief stijgen.
“Wat een onzin”, zegt mijn buurmeisje Nienke als ik haar er naar vraag.
Zij zit in de eerste klas van Baken Park.
“Kijk”, zegt ze, “mijn smartwatch.”
Vragend kijk ik haar aan.
“Op mijn smartwatch kan ik nog gewoon alles doen.”
“Wat dan”, vraag ik.
“Appen, spelletjes, Spotify, bellen, eigenlijk alles. Gewoon in de klas zonder mobiel.”|
“Dus dat mobielverbod slaat eigenlijk nergens op”, zeg ik.
“Ik doe mijn mobiel in mijn broekzak. Dan heb ik altijd bereik. Geen leraar die mij gaat fouilleren. Dat durven ze niet. En niemand die het ziet. Op mijn horloge kan ik dan overal in school precies hetzelfde als op mijn mobiel.”
“Bijna iedereen in de klas heeft een smartwatch”, zegt Nienke. “Tijdens de les appen we nog steeds met elkaar. Ik kan gewoon overal bellen met mijn horloge.”
“Er zit ook een rekenmachine op mijn horloge”, vertelt Nienke, “handig bij de toetsen. O ja, internetten gaat ook goed. Prima om toets-antwoorden op te zoeken.”
Heerlijk, als leerlingen slimmer zijn dan de school.
