De camping boven Hamburg doet wat ouderwets aan.
Stroompunten hangen scheef, afvalbakken zijn vol en de plaatsen klein.
Douchen gaat met munten en wifi kost 5 euro per half uur.
“Ich möchte gerne eine Dusche Münze haben”, zeg ik in mijn beste Duits.
Het meisje bij de receptie mag er zijn. Stralend kijkt ze me aan.
Mijn dag begint goed.
“Bitte”, lacht ze me toe, en overhandigt de douchemunt.
Het is druk bij de doucheruimtes.
Flink wat mannen gaan naar binnen met veelbelovende toilettassen en stoere handdoeken.
Ik ga in de ruimte bij de wasbakken op een krukje zitten om op mijn beurt te wachten.
“Brrrrrrr”, doet een Duitser. Hij dept met zijn handen wat water op zijn gezicht.
Om vervolgens met een enorme handdoek zijn gezicht, buik, armen en rug af te drogen.
“Kalt?”, vraag ik.
“Mensch”, grijnst hij. “aber ich habe mich wieder vollständig gewaschen.”
Ik grijns terug.
De douche blijkt koud. Ondanks de munt van 1euro.
Ik volg daarna dezelfde procedure als de Duitser.
Met mijn badhanddoek om de nek wandel ik terug.
“Lekker gedoucht?”, vraagt mijn vrouw Jessica even later bij de oude camper.
“Heerlijk”, zeg ik, “ik ben weer helemaal schoon.”
