Helga is een Almeerse en woont al jaren in Stad.
HBO-opgeleid.
Werkte al jaren bij een commerciële instelling.
Ze wilde wat anders.
Het onderwijs leek haar wel iets.
Dus ging ze er voor om zij-instromer worden.
Studeren, voor de klas en gezin tegelijkertijd.
Hulde.
In Almere zou dit niet zo’n probleem moeten zijn.
Onderwijsbanen zat.
Maar, het Almeerse onderwijs wilde haar niet hebben.
Scheen organisatorisch een lastige te zijn.
Dus Helga solliciteert in Amsterdam.
Binnen twee weken staat ze voor de klas in de hoofdstad.
Als zij-instromer.
En ze vindt het geweldig op haar Amsterdamse school.
En elke dag om half zeven weg en tegen de avond thuis… ze heeft het er voor over.
“Zou je toch niet in Almere voor de klas willen staan?”, vraag ik haar, “de school bij jou om de hoek heeft vacatures. Waarom maak je de overstap niet alsnog?”
“Ik heb voor twee jaar getekend”, zegt ze, “en ik wil eigenlijk niet meer in Almere werken. Ik ben al zo gewend in Amsterdam.”
De gemeente Almere stelt drie ton ter beschikking om in onze stad het lerarentekort op te lossen. Eén ton daarvan is bedoeld om met advertenties te laten zien hoe leuk het is om in Almere voor de klas te staan.
Doet Amsterdam het toch beter.
