Telefoon!
“Goedemorgen, spreek ik met Robert Mienstra?”
De man belt anoniem.
Dus ik trap niet in dit ja-nee-spelletje.
“Wie heb ik aan de lijn?”, vraag ik.
In rap tempo klinkt er een naam en een bedrijf. Beiden kan ik niet verstaan.
“Met wie spreek ik?”, vraag ik nogmaals.
De man gaat er dwars doorheen. Met een gelikt verhaal over hoe ik veel goedkoper gas en licht kan krijgen.
Ik zet de telefoon op de speaker zodat mijn vrouw Jessica kan meeluisteren.
Ze fronst haar wenkbrauwen.
“Als u nu meteen uw gegevens aan mij geeft met uw e-mailadres dan kun u na dit telefoongesprek voor akkoord terugmailen”, zegt de man, “dus ik noteer…..”
“Helemaal niks”, zeg ik, “dacht je nou echt dat ik dit zou doen?”
“Meneer Mienstra, uw gegevens alstublieft”, dringt de man aan.
Ik begin te schaterlachen.
“Bent u soms stoned?”, vraag te man, “zit u aan de crack?”
“Hé, prettige dag”, zeg ik en hang op.
Weer telefoon!
Weer anoniem.
“De groeten”, brom ik.
“Die man is niet goed bij zijn hoofd”, zegt Jessica, “ik ben benieuwd hoeveel mensen hier in trappen.”
“Voor veel mensen is het moeilijk deze agressie te weerstaan”, knik ik.
En mail mijn provider om het anonieme nummer bij mij te laten blokkeren.
